எங்கோ
எங்கெங்கோ
தூரதேசங்களில்
துயரதேசங்களில்
உறவு
துறந்து
சுற்றம்
தவிர்த்து - செல்வம்
ஒன்றெ
ஒற்றைத்
துணையென
-
மாயைப்
பொருலுலகினைச்
சுற்றிச்சுழலும்
தேசநலம்
அற்ற
தன்னலவாதிகளைப்
பாரீர் பாரீர் என
நித்தம் தூற்றித்
திரியும்
பேதைகள்
யாரென
உற்றுப்
பார்த்தால் தெரியும்
தாம்
பிறந்து
வளர்ந்து
சுகித்த
மண்ணைவிட்டு
ஊருக்குதவாமல்
தொலைதூர
பெருநகரங்களில்
- அதன்
காங்க்ரீட்காடுகளில்
மனிதம்
மறந்து
மனம்
பொசுங்கி
தன்னகமெங்கிலும்
பொறாமை போற்றி
உள்ளத்தனைய உயர்ந்தோரை
தூற்றித்தூற்றித்
திரியும்
சில
வேடிக்கை
மனிதர்கள்தாம்
அவர்கள் என.
அவர்கள் என.
2 comments:
மண்ணின் ம்ணத்தை மனிதன் மறந்து வெகு காலம் ஆகிவிட்டது! காங்க்ரீட்டு காடுகள் பூங்காவனமாகத்தான் தெரிகிறது போலும்! இன்று அவன் சொந்த மண்ணும்கூட காங்க்ரீட்டு காடாகத்தானே ஆகிவிட்டது?! சொந்த மண்ணாவது..... அயல்நாட்டு மண்ணாவது! தூற்றுவதாவது! போற்றுவதாவது! மண்ணாவது! மனிதமாவது! மிஞ்சுவதென்னவோ வெறுமை மட்டுமே!
//
இன்று அவன் சொந்த மண்ணும்கூட காங்க்ரீட்டு காடாகத்தானே ஆகிவிட்டது?! சொந்த மண்ணாவது..... அயல்நாட்டு மண்ணாவது! //
மிகச் சரியான கருத்து காயத்ரி!. சில நேரங்களில் சொந்தஊர் கூட சொர்க்கமென இருப்பதில்லை! சென்ற ஊர் நரகத்தின் நமைச்சல்தான் மிகப்பிடித்தது போல தெரிகிறது. நடுவில் திரிசங்கு சொர்க்கம் அமைக்கவும் வழியில்லை!
Post a Comment